ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ?

Αρχικά ας αναλύσουμε την έννοια της πρόληψης .
Πρόληψη είναι : ενέργειες, δραστηριότητες, μέτρα που στοχεύουν στο να αποτρέψουν, να εμποδίσουν την εμφάνιση διάφορων αρνητικών, βλαπτικών φαινομένων ή καταστάσεων.
Στο κομμάτι της υγείας λοιπόν πρόληψη σημαίνει να προλάβω την διαταραχή, την ασθένεια, το σύμπτωμα πριν αυτό εκδηλωθεί και επιτυγχάνεται με έναν γενικότερο τρόπο ζωής .

Ο τρόπος ζωής επηρεάζει παρά πολύ την υγεία του κάθε ανθρώπου.
Η διατροφή , η άθληση , η
εξάσκηση του νου, η ψυχική ηρεμία , η επαγγελματική και η οικογενειακή ισορροπία είναι παράγοντες για την ευρύτερη υγεία του ανθρώπου. Αντίθετα, το άγχος , η μόλυνση του περιβάλλοντος , η ψυχολογική καταπίεση λόγω κοινωνικού περιβάλλοντος και καταστάσεων λειτουργούν ανασταλτικά .
Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να θεωρείται και να θεωρεί εαυτόν ξεχωριστό , μοναδικό και να είναι ελεύθερος να κάνει αυτό ακριβώς που του αρέσει και τον εκφράζει χωρίς βεβαία να καταπατά τα ίδια δικαιώματα των συνάνθρωπων του.
Δυστυχώς στις μέρες μας δημιουργείται η εντύπωση ότι είναι όλα εύκολα αρκεί να έχει κανείς χρήματα και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να περνάμε καλά. Να τρώμε
ανεξέλεγκτα και κακής ποιότητας φαγητού , να πίνουμε , να καπνίζουμε , να δουλεύουμε πολλές ώρες, να μην φροντίζουμε το σώμα , το πνεύμα μας. Με αποτέλεσμα να θεωρούμε πως από την μια ότι και να μας συμβεί η ιατρική και η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα και όλα θα ξεπεραστούν στο τέλος. Είτε ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες γιατί θα είμαστε πάντα ¨τυχεροί¨ γιατί ο οργανισμός μας θα είναι πάντα δυνατός , είτε οποιοδήποτε κακό απλά είναι πολύ μακριά από εμάς.

Σε αυτό το σημείο έρχεται η θεραπεία .
Όταν δεν υπάρχει πρόληψη θα δημιουργηθούν προβλήματα και σίγουρα θα χρειαστεί η θεραπεία.
Για να θεωρηθεί επιτυχής μια θεραπεία θα πρέπει να υπάρχει μια θετική προοδευτική εξέλιξη στην υγεία του ανθρώπου- ασθενή έως ότου τα συμπτώματα που να τον ταλαιπωρούν να μην υπάρχουν πια και να αισθάνεται και ο ίδιος υγιής δυνατός σε σώμα και πνεύμα.
Εδώ δημιουργείται ένα ερώτημα. Πόσο εύκολη είναι μια θεραπεία;
Η απάντηση είναι μόνο μια .Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός το ίδιο και η θεραπεία του. Αυτό που κάνει τον κάθε ένα μας όμως να διαφέρει είναι η αιτία που δημιουργεί την διαταραχή- την ασθένεια.
Όταν λοιπόν βρει ο καθένας την αιτία της διαταραχής του και θελήσει να δουλέψει με τον εαυτό του τότε θα λυθεί ,ή έστω θα αρχίσει να λύνεται , και το αποτέλεσμα που δημιουργεί και το πρόβλημα του.
Βέβαια να αναφέρω ότι δεν γίνονται «θαύματα». Δηλαδή κάποιος που η κατάσταση του είναι πολύ προχωρημένη δεν μπορεί να θεραπευτεί σε κλάσματα δευτερολέπτου. Χρειάζεται χρόνος και ο χρόνος είναι πάντα ανάλογος της σοβαρότητας προβλήματος , σε τι στάδιο είναι το πρόβλημα , τι θεραπείες έχει ακολουθήσει και το κυριότερο τι στάση κρατά ο ίδιος ο άνθρωπος ασθενής σε σχέση με το πρόβλημα του.
Ένα εξίσου σοβαρό κομμάτι της θεραπείας είναι η σχέση του ανθρώπου-ασθενή με τον θεραπευτή του. Αυτό το δίπολο θα μπορούσε να θεωρηθεί μια πολύ σημαντική σχέση όπως η σχέση μαθητή –δάσκαλου ή ακόμα παιδιού –γονέα .Μέσα από αυτήν την σχέση ο ασθενής θα ανακαλύψει τον εαυτό του  θα μετριάσει τον φόβο θανάτου του, θα αναπτύξει το συναίσθημα της εμπιστοσύνης απέναντι στον θεραπευτή του και γενικότερα να υπάρξει μια υγιής σχέση που θα βοηθήσει στην γενικότερη θεραπεία και στο τέλος να υπάρξει μια ανεξαρτητοποίηση παρόμοια με την ενηλικίωση ενός παιδιού. Δηλαδή μετά το περάς της θεραπείας ο άνθρωπος- ασθενής θα πρέπει να γίνει αυτόνομος , να είναι ολοκληρωμένος και να υπάρχει αρμονία ψυχή και σώματος .
Άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι της θεραπείας είναι το φάρμακο.
Η σχέση του ανθρώπου- ασθενή με τον θεραπευτή του δεν απλά το φάρμακο που θα δώσει ο δεύτερος στον πρώτο .
Ναι , το φάρμακο είναι απαραίτητο . Αλλά η θετική έκβαση μιας θεραπείας δεν εξαρτάται μονό από αυτό. Εξαρτάται και από την γενικότερη ψυχολογική στήριξη, από την βοήθεια που θα έχει ο άνθρωπος –ασθενής στον επίπονο και κουραστικό δρόμο της θεραπείας , η εμπιστοσύνη και η αισιοδοξία που πρέπει κάθε στιγμή να μεταδίδεται έτσι ώστε να υπάρχει η ψυχολογική δύναμη για την συνεχεία. Ο θεραπευτής δεν μπορεί να σπρώξει τον άνθρωπο- ασθενή να περπατήσει τον δρόμο της θεραπείας. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να του κρατήσει το χέρι να περπατήσουν μαζί και να του φωτίζει τα σκοτεινά κομμάτια όταν και όπου το χρειάζεται .
Γι αυτό και ο θεραπευτής οφείλει να είναι ένας άνθρωπος με ψυχική καλλιέργεια, μια γενική αντίληψη των πραγμάτων, με γνώσεις πολύτιμες και ουσιαστικές . Επίσης είναι απαραίτητο να αναφέρω ότι ο θεραπευτής οφείλει να βλέπει τον ασθενή σαν άνθρωπο και όχι σαν ένα κινούμενο πρόβλημα υγείας του τύπου: ο ανώνυμος καρκινοπαθής τύπου χ .
Η θεραπεία των ανθρώπων δεν είναι μέσο για την απόκτηση πολυτελών υλικών αγαθών και παχυλών τραπεζικών λογαριασμών .
Θεραπευτής και γεννιέται κάποιος και γίνεται. Γι αυτό και θεραπευτής με την ουσιαστική έννοια του όρου είναι τίτλος τιμής.
Μέχρι τώρα δεν έχω αναφέρει ούτε την Ομοιοπαθητική αλλά ούτε την Ιατρική . Εξάλλου δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα.
Θεωρώ ότι αν κάποιος είτε Ομοιοπαθητικός θεραπευτής είτε Ιατρός έχει αυτά τα χαρακτηριστικά για μένα είναι ¨θεραπευτής ¨ , δηλαδή είναι εκείνος που έχει την ικανότητα να θεραπεύει.
exoenavaros